Gałdyn

Jest to spolonizowana forma włoskiej postaci imienia Galdino, która jest spieszczeniem germańskiego imienia Gerard.

W Polsce jako imię dziś nie używane, ale znane jest jako nazwisko.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Galdinus, wł. Gerardo, Galdino.

Gałdyn, arcybiskup Mediolanu (Galdino della Sala). Urodził się w Mediolanie, ale daty oraz szczegółów z okresu młodości i wykształcenia nie znamy. W r. 1134 podpisuje się już jako cancellarius. W r. 1149 jest archidiakonem kościoła mediolańskiego. Razem z arcybiskupem Oberto dochowuje wierności Aleksandrowi III. W r. 1160 Mediolańczycy pokonują Fryderyka I w Carcano. Gałdyn bierze udział w walce. W r. 1162 wygłodzone miasto pada. Oberto, Gałdyn i inni chronią się w Genui, a stamtąd żeglują na Gallinarię i do Francji. Po sierpniu 1165 r. przybywają do Benewentu. W roku następnym Oberto umiera, a Gałdyn zostaje jego następcą oraz kardynałem. Jest pierwszym arcybiskupem Mediolanu wyposażonym w ten tytuł. Rządzi zrazu z Rzymu. We wrześniu 1167 r. wraca do miasta. Trudzi się teraz wiele, aby przy papieżu trwali i za nim opowiadali się biskupi oraz książęta i municypalne władze północnej Italii. Współpracuje też z tymi, którzy zajmują się odbudową miasta oraz instytucji społeczno-charytatywnych, tak potrzebnych w tym powojennym okresie. Trudności pojawiają się ze strony ruchów, które łatwo rodzą się w okresach nędzy. W Mediolanie działać zaczynają katarzy. Arcybiskup dostrzega wtedy, że resztę swych dni poświęcić musi na zajęcia bardziej duszpasterskie. Śmierć zastaje go na ambonie w dniu 18 kwietnia 1176 r. Pod amboną go też grzebią.