Goselin

Imię pochodzenia germańskiego, złożone z elementów goes- 'Got' oraz -lint 'obrona, tarcza'. Może też być interpretowane jako zlatynizowane spieszczenie imion z pierwszym członem goes- 'Got'.

Odpowiedniki obcojęz.: Goselinus, niem. Goslin, Goslein.

Sporo było mężów w średniowiecznym Kościele, którzy nosili to lub podobne imię (Goscelin, Gosselin, Gecelin, Jocelyn itd.). Niektórych określano jako błogosławionych, ale ich kult nigdy nie przetrwał długo i nie rozszerzył się poza wąski krąg czci lokalnej. Przedstawiamy tu dlatego wyłącznie tego, który w tej gromadce Goselinów nieco się wyróżnia.

Goselin, opat z San Solutore (pod Turynem). Pochodził z rodziny szlacheckiej. Wstąpiwszy do benedyktynów, został u nich opatem. W czasie jego rządów opactwo, niedawno założone i słabo uposażone, wzbogaciło się donacjami biskupa Turynu Kuniberta. Goselin zmarł 12 lutego 1052 r. Opactwo zniszczyły w r. 1536 wojska Franciszka I. Relikwie przeniesiono wówczas do miasta, a w r. 1575 złożono je w kościele Jezuitów.