Goswin

Imię pochodzenia germańskiego, złożone z członów: goes- 'Got' lub god- 'Bóg' czy guot- 'dobry' i win 'przyjaciel'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Gosvinus, ang. Gossen, Gossoinus, fr. Gossuin, niem. Goswin, Goduin.

Doliczono się trzech średniowiecznych świętych tego imienia. Tutaj najzupełniej wystarczy przedstawić jednego z nich.

Goswin, opat z Anchin. Urodził się około r. 1086 w Douai. Filozofię studiował w Paryżu; wtedy też słuchał wykładów Abelarda. Po powrocie do rodzinnego miasta otrzymał kanonię. To go jednak nie zadowoliło. Po przezwyciężeniu wewnętrznych rozterek około r. 1115 wstąpił z bratem Bernardem do benedyktynów w Anchin. Tam też otrzymał święcenia kapłańskie, a potem obowiązek zajmowania się nowicjuszami. Na ich użytek zredagował De novitiis instruendis, florilegium tekstów patrystycznych i monastycznych. Razem z opatem zmierzał ku reformie. Wysłano go dlatego do opactwa w Soisson, do św. Medarda i do Reims. Wszędzie wprowadzał zmiany na lepsze. Z ducha były to reformy kluniackie, ale do Cluny nie nawiązywały i niejedno czerpały ze zwyczajów cysterskich. Potem jeszcze na życzenie papieża reformował opactwo w Compi-gne. Gdy w r. 1130 lub 1131 opat z Anchin został biskupem w Arras, jego powołano na następcę. Zasłużył się wtedy troską o klasztorne skryptorium. Wyszło z niego sporo rękopisów, także iluminowanych; niektóre z nich zachowały się do dzisiaj. Goswin zmarł 9 października 1165 r.