Gregencjusz

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen związane znaczeniowo ze słowem grex, gregis 'towarzystwo, trzoda, klub'. Czasem mogło być mylone z innym cognomen: Gergencjusz, wywodzącym się od nomen gentilicium Gergenia.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Gregencius, Gregentius.

Gregencjusz, biskup Tafar (Tefra, w kraju Himjarytów, na terenie dzisiejszego Jemenu). Na temat jego pochodzenia istnieją dwie wersje: miał się urodzić w okolicach Mediolanu albo też w Ulpianie, w Myzji, co odpowiadałoby określeniu biografa, który utrzymywał, że pochodził znad granicy z Awarami. Przewędrował Italię i Sycylię. Potem przybył do Egiptu, gdzie chciał prowadzić życie jako pustelnik. Tymczasem w królestwie etiopskim Aksum rządził Elesbas, który dobre kontakty utrzymywał nie tylko z cesarstwem bizantyńskim, ale także z patriarchatem aleksandryjskim. Od tego ostatniego zażądał właśnie przysłania mu nowego arcybiskupa, który zająłby miejsce dopiero co zmarłego. Wybór padł wówczas na Gregencjusza. Przybywszy na dwór etiopski, doszedł z władcą do pełnego porozumienia. Razem z nim wybrał się na drugi brzeg Morza Czerwonego i był tam przy instalacji króla Abramosa. Potem ponawracał wielu Żydów, a na pięciu posiedzeniach przeprowadził dysputę z uczonym Herbanem. Cała wzorowa współpraca z królem trwać miała przez trzydzieści lat. Biskup uczestniczył też ponoć w kształtowaniu ustawodawstwa, wprowadzanego przez Abramosa. O tym wszystkim opowiedział nam jakiś Jan czy Palladiusz, ale opowiadając posłużył się wielu wątkami legendarnymi, a ponadto popełnił sporo anachronizmów, nawet sprzeczności. Wystarczy wspomnieć, że misja Gregencjusza przypaść musiała na lata 518-519, w każdym razie w czasie panowania cesarza Justyniana, natomiast patriarcha Aleksandrii, który mu ją powierzył, zwał się wedle biografa Pretorios. W rzeczy samej Pretorios zmarł w r. 457... Badacze zgłaszają dlatego wiele zastrzeżeń. L. Duchesne idzie dalej i wyznaje: -Powątpiewam nie tylko we wiarygodność (podanych) faktów, ale także w istnienie samego Gregencjusza-. Dyskusyjne pozostaje ponadto autorstwo dwóch pism, przypisywanych biskupowi: Leges Homeritarum oraz Disputatio cum Herbano Iudaeo. Wspomnienie przypadało 19 grudnia.