Hedda

Imię germańskie (skandynawskie), skrócenie od imion dwuczłonowych z pierwszym członem hadu- / had- 'walka' (np. Hadmar). W XIX w. upowszechnione w Niemczech.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Hedda, Edda, niem. Hedda.

Było co najmniej dwóch świętych anglosaskich tego imienia. Bardziej znanym, niejako wybitniejszym stał się

Hedda, biskup Winchesteru. Najpierw był mnichem w Glastonbury. Tam też zapewne został później opatem. Przy organizowaniu nowych diecezji powołano go na stolicę biskupią w Winchesterze. Sakry udzielił mu św. Teodor, arcybiskup Canterbury. W czasie jego pontyfikatu dokonano translacji relikwii św. Biryna, apostoła zachodnich Sasów, to zaś odegrało pewną rolę przy układaniu prawodawstwa, z którego zasłynął Ine, król Wesseksu. Biskup był jego wiernym doradcą. Wiemy też, że odwiedził pustelnika Gutlaka, któremu przy tej okazji udzielił święceń kapłańskich. Zmarł 7 lipca 705 r. Jego sylwetkę upamiętnił m.in. Beda Wielebny.