Irmengarda

Imię pochodzenia germańskiego, złożone z członów: Irmin- 'plemienny bóg germański' oraz -gard 'stróżowanie, obrona'.

W Polsce występuje na Śląsku, w Wielkopolsce, na Warmii i Mazurach w formach: Irmgarda, Irmengarda, Irmingarda, Irmgart, Irmgard.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Irmgardis, niem. Irmgard, Ermgard, Ermengard.

Hagiografowie niemieccy spierają się o to, czy należy przyjmować istnienie dwóch, trzech czy nawet czterech świętych niewiast, które nosiły to imię. Tu kilka słów poświęcimy dwom postaciom.

Irmengarda z Chiemsee. Urodziła się około r. 832 jako jedno z siedmiorga dzieci cesarza Ludwika Niemca i jego żony Hemmy. W r. 857 została ksienią klasztoru w Buchau am Federsee. Niedługo później odstąpiono jej podobny urząd w królewskim opactwie w Chiemsee (między Monachium a Salzburgiem), które odnowiła. Zmarła 16 lipca około r. 866. Jej wczesny kult zaaprobowany został w r. 1928.

Irmengarda z Süchteln (Kolonii). Utożsamiają ją z hrabiną z Aspel. Jako taka wiele dobrego świadczyła kościołom, klasztorom i instytucjom charytatywnym. Przez jakiś czas przebywała podobno w eremie w Süchteln, gdzie później dla jej uczczenia wybudowano kaplicę. Potem przebywała w Kolonii, gdzie oddawała się dziełom miłosierdzia. Trzy razy pielgrzymowała do Rzymu, skąd przywoziła relikwie męczenników. Zmarła w ostatnich latach XI stulecia. Jej szczątki spoczywają w kaplicy Św. Agnieszki przy katedrze kolońskiej. Wspomnienie obchodzono w dniu 4 września. Zgodnie z uwagą, zamieszczoną powyżej, dodajmy, że niektórzy utrzymywali, jakoby Irmengarda z Süchteln a Irmengarda z Kolonii były dwiema odrębnymi postaciami; albo też, że ta ostatnia była córką poprzedniej.