Isnard

Imię germańskie złożone z członów: isarn- / isan- 'żelazo, broń' i -hard / -hart 'mocny, śmiały, odważny'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Isnardus, Isnard, niem. Isnard.

Isnard z Chiampo (koło Vincenzy). Był uczniem św. Dominika. W Pawii założył klasztor pod wezwaniem Najśw. Marii Panny z Nazaretu i do swej śmierci był w nim przeorem. Współbraci gorliwie zachęcał do realizowania ideałów zakonnych. Uchodził za wytrawnego kierownika sumień i ceniony był jako kaznodzieja. Nawrócił także wielu błądzących. Najbardziej jednak zasłynął z daru czynienia cudów. Zmarł 19 marca 1244 r. Wspomnienie obchodzono w dniu 22. tego miesiąca. Wczesny kult zaaprobowano w r. 1912.