Kalwus

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen oznaczające człowieka łysego, od łac. calvus, -a, -um 'łysy'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Calvus, wł. Calvo.

Kalwus, biskup Neapolu. Miał objąć po Kosmie w r. 749 stolicę neapolitańską. Z urywkowych wiadomości, które zachowały się w źródłach, wiemy o nim niewiele. Inter cetera bonitatis studia wspominają one budowę kościoła w pobliżu miasta. Wiemy nadto, że jeździł do Rzymu w towarzystwie swego diakona Pawła, który w r. 762 został jego następcą. Słynny marmurowy kalendarz neapolitański wymienia go dwukrotnie: 20 marca i 18 listopada.