Kastus

Jest to imię łacińskie, gentycznie cog-nomen, którego podstawę stanowi przymiotnik castus, -a, -um 'czysty, niewinny, pobożny, sumienny, bogobojny'.

W Polsce nie używane.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Castus.

Męczennicy tego imienia pojawiają się w martyrologiach co najmniej dziesięć razy. Ilu ich jednak w rzeczywistości było, nie wiemy. Martyrologiczne wspomnienia są tak lakoniczne, pogmatwane lub niejasne, że o tym, czy w rozmaitych miejscach czczono te same czy też inne postacie, zdania pewnego wyrobić sobie nie można. W takiej sytuacji ograniczymy się tu do przedstawienia jednego, z wszystkich zaświadczonego najlepiej:

Kastus i Emiliusz, męczennicy kartagińscy. Wspominano ich 22 maja. Zginęli albo za Decjusza (250), albo Septyma Sewera (203). Wzmiankowali ich Cyprian, Augustyn, Kalendarz Kartagiński. Ich relikwie przeniesiono zapewne w czasie inwazji Wandalów. Czczono ich potem w Apulii, w Kapui i gdzie indziej. Te lokalne, a zapewne w niektórych okresach także dość intensywne kulty sprawiły, że zaczęto ich uważać za świętych miejscowych i że we wzmiankach martyrologicznych doszło do pewnego zamieszania.