Katald

Jest to imię germańskie (gockie), złożone z elementów: cath- 'radosny, szczęśliwy, spokojny' lub hathu- 'walka, bitwa, wojna' oraz -wald / -walt 'panować, władać'.

W Polsce imię nie używane.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Cataldus, wł. Cataldo.

Katald, rzekomy biskup Tarentu. Był ponadto patronem wielu miejscowości w południowej Italii i w tych stronach cieszył sie wielką popularnością jako cudotwórca. Pochodzić miał z Irlandii. Wykształcenie otrzymał podobno w klasztorze w Lismore. Tam też został mnichem. Potem miał otrzymać sakrę i być wyniesiony na stolicę w nie zidentyfikowanym Rachau. Wybrał się następnie jako pielgrzym do Ziemi Świętej. Statek, którym do niej podążał, rozbił sie w Zatoce Tarenckiej. Uratowany, przyjął wówczas w zarząd tamtejszą diecezję. Miał z niej usunąć wiele nadużyć, wznieść kilka nowych kościołów, zreformować liturgię. Zmarł w Tarencie i spoczął w tamtejszej katedrze. W r. 1094 odnaleziono jego relikwie. To zapewne wpłynęło na rozniecenie kultu, a potem także na powstanie wielu le-gend, związanych z jego imieniem. Wedle wszelkiego prawdopodobieństwa jest postacią historyczną, choć w gruncie rzeczy mało znaną. Współcześni badacze na listach biskupów Tarentu już naszego Katalda nie pomieszczają. Wspomnienie obchodzono 10 maja.