Kiaran

Jest to imię pochodzenia celtyckiego, znaczeniowo związane z irlandzkim słowem caer 'twierdza' lub cara 'umiłowany, ukochany'.

W Polsce imię to nie było używane.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Queranus, ang. Kiaran, Ciaran.

Było dwóch świętych tego imienia. Z uwagi na intensywność oddawanej im ongiś czci przedstawiamy tu obydwóch.

Kiaran, biskup Saigir (hrabstwo Offaly w Irlandii). Nazywano go pierworodnym spośród świętych irlandzkich. Miał być poprzednikiem św. Patryka, apostoła Zielonej Wyspy. Legenda kazała mu utrzymywać kontakty ze św. Janem Chrzcicielem. Musiała ona powstać w czasie, gdy Saigir był ważnym ośrodkiem życia kościelnego w kraju. W późnym średniowieczu Kiarana utożsamiano ze św. Piranem z Kornwalii. Wspomnienie obchodzono w dniu 5 marca.

Zob BHL. 4657-4659. Inne w Bibl. Ss. 3 (1963), 1248 n.

Kiaran, opat z Clonmacnois. Nazywano go synem stolarza. Przez trzydzieści trzy lata żył podobno we wspomnianej miejscowości (w hrabstwie Shanon). Około r. 544 założył tam opactwo, które zasłynęło ze swej szkoły i biblioteki i które przez stulecia było ośrodkiem sztuki celtyckiej. Później uległo ono zniszczeniu. Dzięki renomie opactwa wzrastała też sława jego założyciela. Zaliczano go później do dwunastu apostołów Irlandii i kazano mu utrzymywać kontakty z wielu innymi, nieraz na wpół legendarnymi świętymi tego kraju. Wspomnienie Kiarana przypadało 9 września.