Kongal (Komgal)

To imię pochodzenia celtyckiego (irlandzkiego) o znaczeniu 'mężny jak wilk', 'współuczestnik w walce'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Congallus, Comgallus, ang. Congal, Conghal, Comghall, Coval.

Kongal, opat z Bangor. Urodził się około r. 517 w rodzinie Moccu Aridi, która należała do plemienia Piktów, a zamieszkiwała na północny zachód od Bangor, na terenie dzisiejszego hrabstwa Down. W rozwoju życia mniszego odegrał rolę wybitną. Mimo to niewiele wiemy o jego życiu. Późne lub późno przeredagowane żywoty podkreślają przede wszystkim jego kontakty ze współczesnymi: Finianem, królem Brydiuszem, Kolumbą, Fintanem i innymi. W każdym razie swą formację intetektualną i ascetyczną zawdzięczał św. Finianowi. W r. 599 założył w Bangor klasztor, który niebawem zaczął wywierać wpływ ogromny. Stał się modelem dla innych ośrodków życia mniszego oraz szkołą, z której wyszło wielu wybitnych. Tam to m.in. wyrośli Kolumban i jego przyjaciel Gaweł. Utrzymują niektórzy, że Reguła Kolumbana była w istocie streszczeniem i adaptacją pierwszej reguły, ułożonej przez Kongala. Jemu też wiele zawdzięczały dyscyplina pokutna oraz praktyka częstej spowiedzi, rozpowszechniane następnie na kontynencie. Wielki mnich zmarł w r. 601 lub następnym. Jego wspomnienie przypada 10 maja.