Kongar

Jest to imię pochodzenia zapewne germańskiego, złożone z elementów: kuon- / kühn- 'śmiały, odważny, mężny' i -gar 'kopia, oszczep'. Nie można tu też wykluczyć celtyckiego pochodzenia. Kongar (Congar) jest znane we Francji jako nazwisko.

W Polsce nie występowało.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Congar, fr. Congar, Kongar.

Kongar z Congresbury. Wedle legendy był synem cesarza bizantyjskiego. Uchodząc przed przepychem cesarskiego dworu, przybył do Anglii i żył tam jako pustelnik. Potem, zamieniwszy mokradła w urodzajne ziemie, założył na nich klasztor, który miał przechowywać jego pamięć. Władcy, którzy złym okiem patrzyli na niezawisłość tego ośrodka, zawsze surowo byli karani. Święty żyć miał w VI stuleciu. Relikwie przechowywano podobno w założonym przezeń klasztorze. Potem przypisywano mu także patronaty wielu kościołów, ale mało to zgodne z różnością dat, w których te patronaty obchodzono: 27 i 7 listopada, 12 maja, 13 lutego.