Leowigil(D)

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen Leovigilis 'czuwający lew' lub 'stróż lwów'. W późniejszej dobie przez skojarzenie łac. -gil z germańskim -hild 'wojna, bitwa' mogła powstać forma Leowigild.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Leovigilis, Leovigilus, Leovigildus.

Leowigild i Krzysztof, męczennicy z Kordoby. Byli mnichami. Eulogiusz, który poświęcił im osobny rozdział w swym Memoriale sanctorum, znał ich osobiście. Leowigild pochodził z Elwiry, a do zakonu bardzo wcześnie wstąpił we Fradze. Krzysztof był krewnym i uczniem samego Eulogiusza. Także i on mnichem został w pobliżu Kordoby. W r. 852 kilku chrześcijan sprowokowało okupantów arabskich do wszczęcia prześladowania. Krzysztof spontanicznie stawił się wówczas przed muzułmańskim kadim i wyznawszy przed nim wiarę, zagroził mu piekłem. Wtrącono go do więzienia. Gdy Leowigild uczynił to samo, znalazł się w lochu razem z Krzysztofem. Skazani na ścięcie, zginęli 20 sierpnia 852 r. Ciała spalono. Nie wszyscy pochwalali ich spontaniczną inicjatywę, a synod, który w tym samym roku obradował w Kordobie, zabronił chrześcijanom podobnych ostentacji. Uznano ich jednak bez wahania za męczenników.