Leucjusz

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen rzymskie utworzone na podstawie greckiego przymiotnika leukos 'biały'. W Rzymie czasem mieszano je z imieniem Lucius.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Leucius, Lucius, gr. Leukios, niem. Leucius, wł. Leucio.

Również i to imię w hagiografii występuje kilkakrotnie. Zazwyczaj jest jednak jednym z wielu w grupie męczenników, którzy albo zginęli razem, albo dla szczególnych powodów razem byli wspominani w chrześcijańskich wspólnotach. Jedynym, który w literaturze hagiograficznej zajmuje miejsce odrębne, jest

Leucjusz, biskup Brundisium. Jako pierwszy zasiadał na tej stolicy w III lub IV stuleciu. Św. Grzegorz Wielki, który mylnie nazywa go męczennikiem, świadczy o tym, że czczono go nie tylko w samym Brundisium (Brindisi), ale także w klasztorze jego imienia przy Via Flaminia. Liczne średniowieczne żywoty przekazują z nieprzerwanej tradycji chyba wyłącznie to, że był w ruchliwym mieście portowym pierwszym biskupem i że pochodził ze Wschodu. Podczas niepokojów relikwie Leucjusza przeniesiono do Trani, potem do Benewentu. Wspomnienie obchodzono w dniu 11 stycznia.