Lifard

Imię pochodzenia germańskiego, złożone z członów: Lieb- 'miły, kochany, drogi' oraz -hard / -hart 'mocny, silny, surowy'. W piśmiennictwie występuje w formach: Liebhard, Liebhart, Leobard, Lifhard, Lifhart.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Leofard, Lifardus, Lietfardus, fr. Lifard, Liéfert, Lifart, Liphard, Liéphard.

W literaturze hagiograficznej średniowiecza spotykamy dwóch, nawet trzech świętych o tym lub bliskobrzmiącym imieniu. Tu jednak z uwagi na nikłe rozmiary kultu wystarczy najzupełniej przedstawić jednego.

Lifard, czczony w Honnecourt (Hunonis-Curia). Był biskupem bretońskim, a żył i działał w VII stuleciu, w czasie panowania króla Hadruela oraz frankońskiego Dagoberta. Uczestniczył w pielgrzymce do Rzymu. Gdy z niej wracał, zamordowano go w lesie zwanym Arida Gamantia, co odpowiadałoby dzisiejszemu Arrouaise. Ciało pochowano najpierw w Trescault, potem w opactwie Honnecourt. Czczono go jako męczennika w całym okręgu Cambrai. Żywoty, które mu poświęcono, sporządzono późno, w cztery stulecia po śmierci. Należy je dlatego traktować z dużą ostrożnością. Wydaje się też, że swego bohatera mylą z innymi postaciami. Bardziej niż wątpliwe jest na przykład przypisywanie Lifardowi tytułu arcybiskupa Canterbury, pod którym umieszczają go niektórzy hagiografowie. Świętego wspominano w dniu 4 lutego.