Ludan

Imię pochodzenia celtyckiego, utworzone jako spieszczenie (sufiks zdrabniający -an) od imienia mitycznego herosa klanu De Danaan: Lugha (por. łac. lux, lucis - 'światło, promień), świetlisty, promienisty'. W mitologii irlandzkiej miał on przydomek Samildanach 'mistrz wszelkich sztuk'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Ludanus, Ludvanus, ang. Ludan, Ludvan, Lughdan, niem. Ludan.

Ludan Szkocki. Żył w XII i na początku XIII stulecia. Mimo to wiemy o nim niewiele, a Vita, którą mu poświęcono, pochodzi dopiero z XIV w. Miał być synem jakiegoś szkockiego możnowładcy. Gdy wracał z pielgrzymki do Rzymu, w dniu 12 lutego 1202 r. zmarł w pobliżu alzackiego Hipsheim. Pochowano go w Scheerkirche i odtąd czczony był przez pielgrzymów. W czasie wojny trzydziestoletniej grób uszkodzono, mimo to pielgrzymki trwają po dzień dzisiejszy. Wspomnienie obchodzi się 16 lutego.