Menulf

Imię dwuczłonowe pochodzenia germańskiego, złożone z członów: men- (magan, megin) 'siła, moc, potęga' i -wolf / -wulf 'wilk'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Menulfus, Menulphus, ang. Menulphus, fr. Menoux, Meno, wł. Menulfo.

Menulf, biskup Quimper. Znamy go dzięki żywotowi, który zredagowano późno i który nie przedstawia większej wartości. Chronologia tego hagiograficznego utworu kłóci się z danymi, znanymi skądinąd. Menulf miał na kontynent przybyć z Irlandii. Był współpracownikiem św. Korentyna, potem jego następcą na stolicy biskupiej. Ale lista biskupów Quimper nie obejmuje Menulfa. Był może biskupem większego regionu, ale bez stałej siedziby. Niektóre bretońskie nazwy miejscowe zdają się potwierdzać taką działalność. Życie zakończył ponoć, gdy wracał z pielgrzymki do Rzymu. W X stuleciu nad jego grobem ufundowano opactwo benedyktyńskie. Czczono go jako patrona miasta Moulins oraz prowincji Bourbonnais. Uchodził za orędownika w czasie bólów głowy i w zaburzeniach psychicznych. Chorzy przybywali do jego grobu i wkładali głowy pomiędzy kolumienki sarkofagu. W diecezji Moulins wspominany jest 12 lipca.