Merceda
Imię pochodzenia łacińskiego (za pośrednictwem hiszpańskim), od tytułu Matki Bożej: Maria de mercede captivorum 'Matka Boża od wykupu niewolników'. Za swą patronkę obrał ją sobie zakon mercedarzy, którzy wykupywali jeńców chrześcijańskich z niewoli muzułmańskiej.
W Polsce znane w hiszpańskiej postaci Mercedes, ale nie używane.
Odpowiedniki obcojęz.: łac. Maria Mercedonia, Maria a Mercede, ang. Mercedes, hiszp., wł. Mercedes, niem. Mercedes.
Zakon Ordo Beatae Mariae de Mercede redemptionis captivorum nazywano krótko mercedariuszami. On to szerzył kult swej patronki: Matki Boskiej od wykupu niewolników. Ten maryjny tytuł de Mercede zaczął się z czasem w Hiszpanii wyodrębniać w osobne imię, używane albo razem z imieniem Marii, albo też niezależnie od niego. Jako takim zaczęto się najpierw posługiwać w zgromadzeniach zakonnych, w których dokonuje się zamiany imion. Poprzez te właśnie imiona zakonne imię weszło potem do oficjalnych nazw, używanych w procedurach beatyfikacyjnych. Dodajmy, że w Argentynie i w Urugwaju dwie diecezje noszą nazwę Mercedes.
Merceda od Jezusa Molina. Urodziła się w r. 1828 w małej miejscowości Baba, w prowincji Los Rios, w Ekwadorze. Wcześnie, bo około r. 1841 straciła rodziców. Była jednak dość zamożna. Przez pewien czas skłaniała się ku życiu światowemu. Ale wypadek - spadła z konia i złamała obojczyk - skłonił ją do poważnej refleksji. W końcu odrzuciła propozycję małżeństwa i, jak zakonnice, złożyła śluby, choć zakonnicą formalnie nie została. Zajęła się przede wszystkim posługami miłosierdzia, a z jezuitami współpracowała w ewangelizowaniu plemienia Ibarów. Gdy misję rozwiązano, przebywała w Cuence i w Guayaquil, potem osiadła w Riobambie. Tam to dała początek zgromadzeniu zakonnemu, które powierzyła opiece bł. Marii Anny de Paredes (Congregatio Sororum a B. Maria Anna a Iesu). Miało się ono zajmować sierotami, zbłąkanymi dziewczętami i opieką nad więźniami. Potem przeszła jeszcze wewnętrzne próby. Zmarła w Riobambie w dniu 13 lipca 1883 r. Jan Paweł II beatyfikował ją w r. 1985.
Merceda Prat y Prat. Urodziła się 6 marca 1880 r. w Barcelonie, w rodzinie religijnej, która oprócz niej dała Kościołowi także brata - kapłana. Uczyła się u sióstr terezjanek. Gdy miała piętnaście lat, straciła ojca, rok później matkę. Interesowała się od młodości sztukami pięknymi, ale była ponadto katechetką w tzw. szkole niedzielnej. W r. 1905 wstąpiła w Tortosie do terezjanek. Po nowicjacie pracowała w rozmaitych placówkach zgromadzenia. W r. 1915 mianowano ją konsultorką prowincji. Nieco później podjęła współpracę z przeglądem pedagogicznym o nazwie Iesús Maestro. Była równocześnie sekretarką przełożonej generalnej i asystentką junioratu. Wojna domowa zastała ją w San Gervasio. Zrazu siostry znalazły schronienie w domu prywatnym. W dniu 22 lipca 1936 r. Merceda wspólnie z siostrą Joaquiną Miguelą udała się do domu innej z sióstr. W drodze rozpoznano je jako zakonnice. Zamknięto je zaraz razem z innymi. Maltretowano potem w rozmaity sposób i straszono nagłym rozstrzelaniem. W nocy z 22 na 23 lipca obydwie wyprowadzono w końcu na drogę i tam Merceda została śmiertelnie zraniona. Żyła jeszcze przez parę godzin, cierpiąc i recytując Modlitwę Pańską, Credo i akty strzeliste. Te westchnienia zwróciły następnie uwagę innych milicjantów, którzy zajęli opuszczony posterunek. Do Mercedy strzelono po raz wtóry. Zmarła z upływu krwi, modląc się i wyrażając przebaczenie. Joaquina Miguela, która także została postrzelona, ale zdołała przeżyć, stała się później koronnym świadkiem w staraniach o beatyfikację Mercedy. Tej w r. 1990 dokonał Jan Paweł II.