Milburga

Imię pochodzenia germańskiego, złożone z członów: mil- / mild- 'miłosierny, szczery, dobry' i -burg 'obrona'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Mildburga, Milburga, ang. Mildburga, Miltburga, Milburga, niem. Milburga, Mildburga.

Milburga (Mildburga) z Wenlock. Była córką Merewalda, króla Mercji, i jego drugiej żony Erenburgi. W r. 680 założyła w Wenlock (Shroshire) klasztor mniszek, a Teodor, arcybiskup Canterbury, udzielił jej jako ksieni uroczystego błogosławieństwa. Zmarła w swym opactwie około r. 722, zapewne w dniu 23 lutego. Tam ją też pochowano. Klasztor został potem zniszczony przez najeźdźców. Odnowili go mnisi kluniaccy, którzy też w r. 1078 odnaleźli szczątki ksieni. Przenieśli je do kościoła, który budowali ku jej czci. Milburgę jako jedyną z trzech świętych sióstr (zob. Mildgyta) wpisano do Martyrologium Rzymskiego.