Morand

Imię pochodzenia germańskiego, złożone z członów: mor- 'Maur' lub mar- / mahr- (swn. Mähr) 'klacz' oraz -nand 'odważny, śmiały'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Morandus, ang., niem. Morand.

Morand, mnich z Alzacji. Pochodził z okolic Wormacji. Tam też w przykatedralnej szkole otrzymał wykształcenie, a potem święcenia kapłańskie. Wybrał się następnie jako pielgrzym do Composteli. Gdy wracał, wstąpił do Cluny i został mnichem. Opat Hugo I wysłał go następnie jako przeora do Owernii, a około r. 1106 do Alzacji, gdzie w Altkirch miał kierować nową fundacją. Rozwinął w niej działalność duszpasterską, a tak zasłużył sobie na tytuł Apostoła Sundgau. Zmarł 3 czerwca około r. 1115. Pochowano go w kościele klasztornym, który rychło stał się celem pielgrzymek. Część jego czaszki za Rudolfa IV Habsburga powędrowała do wiedeńskiej katedry Św. Szczepana. W samym Altkirch zachował się stary grobowiec, który mu wystawiono. Uchodził za patrona winogradników oraz rodziny Habsburgów. Przedstawiano świętego jako mnicha lub pielgrzyma, potem także z winnym gronem lub z nożem do obcinania latorośli.