Nuncjusz

Imię pochodzenia łacińskiego, pierwotnie cognomen utworzone na podstawie wyrazu pospolitego nuntius 'oznajmiający, zwiastun'. W chrześcijaństwie imię to wiąże się z faktem Zwiastowania Najśw. Marii Pannie.

W Polsce jako imię nie używane, choć jest znany wyraz nuncjusz, oznaczający dyplomatę watykańskiego (ambasadora) w kraju, z którym Stolica Apostolska utrzymuje stosunki dyplomatyczne na szczeblu ambasady.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Nuntius, wł. Nunzio.

Nuncjusz Sulprizio. Urodził się 13 kwietnia 1817 r. w Pesco Sansonesco, w Abruzzach. Wcześnie stracił ojca, a gdy doszedł do ósmego roku życia, nie miał już również matki. Potem stracił babkę, która się nim opiekowała, a wuj, który był kowalem i który z kolei zabrał go do siebie, po ojcowsku się z nim nie obchodził. Młodziutki Nuncjusz nie dojadał, za to ciężko pracował w kuźni wuja. Gdy w końcu poparzył sobie nogi, leczenie zaniedbano. Potem, późno odwieziony do szpitala, pozostawiony został sobie przez lekarzy. Dopiero w r. 1832 drugi wuj, Franciszek Sulprizio, zamieszkały w Neapolu, zajął się chłopcem i z pomocą pułkownika Feliksa Woschingera zadbał o jego leczenie. Próbowano ponadto kąpieli na wyspie Ischia, ale poprawy to nie przyniosło. Skończyło się na amputacjach, po których wywiązała się gangrena. Dziewiętnastoletni młodzieniec, który nigdy się nie uskarżał, zmarł pobożnie w dniu 1 grudnia 1836 r. Gdy konał, powiedział: -Najświętsza Maria Panna! Patrzcie, jaka Ona piękna-. Beatyfikował go w r. 1963 Paweł VI.