Obicjusz

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie nomen gentilicium, którego podstawę stanowi czasownik obeo, -ire, -itum 'przeciwić się, opierać się; odejść, rozstać się'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac., ang. Obitius, wł. Obizio.

Obicjusz. Był rycerzem. Gdy po bitwie leczył się z ran, doznał wizji wiecznego potępienia. Oddał się wówczas na posługi przy klasztorze benedyktynek w Brescii. Jako oblat wiódł życie pełne bogomyślności oraz uczynków pokutnych. Zmarł 6 grudnia 1204 r. Kult zaaprobowano w r. 1900. Natomiast wspomnienie przeniesiono na 4 lutego.