Odrada

Imię pochodzenia germańskiego, złożone z członów: -d- / -t- 'majątek dziedziczny, posiadłość, bogactwo' i -rad / -rat 'rada, ratunek, pomoc'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Otrada, Odrada; niem. Odrada.

Odrada, dziewica. Urodziła się w Scheps pod Baelen, niedaleko Antwerpii. Jej cnotliwe życie przypadało albo na w. VIII, albo na przełom w. XI i XII. Żywot skomponował jakiś benedyktyn dopiero w r. 1304. Jest to utwór utkany z wątków legendarnych, toteż nie pozwala na jakiekolwiek uściślenia. Świętą pochowano w Alem, w północnej Brabancji. W XVII w. relikwie przeniesiono do kartuzji antwerpskiej. Wspomnienie Odrady obchodziło się 3 listopada.