Oranda (Oranna)

Jest to zlatynizowana forma żeńskiego imiena, które pochodzi ze skrócenia celtyckiego (irlandzkiego) imienia ODRAN.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Oranda, Oranna, ang. Orana, Oranna, fr. Orande.

Oranda z Eschweiler. Wedle późno spisanej legendy miała być córką jakiegoś szkockiego króla i jego żony Iweliny, a siostrą św. Wandelina. Idąc w ślady św. Fridolina, przybyła na kontynent, aby przyłożyć się do chrystianizacji terenów pomiędzy Saarą a Mozelą. Pochowano ją razem z jej towarzyszką w Eschweiler pod Saargemünd. Do późniejszego rozwoju lokalnego kultu przyczynili się norbertanie w Wadgassen. Czczono ją jako orędowniczkę w czasie bólów uszu i głuchoty. W r. 1488 dokonano elewacji, a w r. 1719 relikwie przeniesiono do Berus pod Saarlouis. Wspomnienie przypada 15 września.