Otmar

Imię pochodzenia germańskiego, oboczna forma imienia AUDEMAR (AUDOMAR).

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Othmarus, Otmarus, Odemarus, Audomarus, Audemar, ang. Othmar, fr. Audomer, Audomar, Otmar, Omer, niem. Odomar, Otmar, Othmar, Othmer, Audomar, Audomer, Aldomar, wł. Otmaro, Audomaro.

Otmar, opat z Sankt Gallen. Urodził się około r. 689, wedle Walafryda Strabona w Thurgowii. Wychowywał się na dworze księcia Wiktora w Chur. Wyświęcony na kapłana, został proboszczem przy kościele Św. Floryna. W r. 719 Waltram z Arbon wymógł na nim objęcie zwierzchnictwa nad mnichami osiadłymi u grobu św. Gawła. Miał wówczas wybudować klasztor. Potem wniósł skargę do Pepina na Waryna i Ruodharda, którzy przywłaszczyli sobie dobra klasztorne. Obrażeni hrabiowie uwięzili go, potem zaś zesłali na wysepkę na Renie w pobliżu Stein. Tam zmarł 18 listopada 759 r. W dziesięć lat później szczątki przeniesiono do Sankt Gallen. W r. 864 dokonano ich elewacji i wkrótce potem złożono w kościele nazwanym jego imieniem. Wspomnienie obchodzi się 16 listopada.