Plegmund

Imię złożone jest z elementu pleg- (staroang. plegan) 'obiecywać, ręczyć' oraz -mund 'opieka'. Plegmund to zatem 'opiekun obietnic lub przysiąg'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Plegmundus, ang. Plegmund, wł. Plemmondo.

Plegmund, arcybiskup Canterbury. Pochodził z Mercji. Sporą część swego życia spędził w eremie na wysepce położonej w pobliżu Chester. Zasłynął z pobożności i uczoności, zwłaszcza zaś ze znajomości Pisma św. Król Alfred wezwał go dlatego na swój dwór. W 889 r. wyniesiono go na metropolitalną stolicę w Canterbury. Wybór został w rok później zaaprobowany przez papieża. Mimo to w 897 r. zakwestionowano legalność wyboru. Plegmundowi wypadło żyć i działać pośród długotrwałej niepewności. W tym samym czasie do przesunięć personalnych dochodziło też na innych stolicach biskupich w sąsiedztwie. Plegmund miał zapewne swój udział w pracy nad tłumaczeniem Reguły pasterskiej św. Grzegorza, może także w redagowaniu Anglo-Saxon Chronicle. Zmarł dnia 2 sierpnia 914 r. Wspominano go 23 lipca.