Potencjana

Imię łacińskie, żeński odpowiednik męskiego POTENCJAN.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Potentiana, wł. Potenziana.

W literaturze hagiograficznej imię spotykamy dwukrotnie. W jednym wypadku występuje jednak zamiennie z imieniem Pudencjana. Pod takim też imieniem omówimy ją razem z jej towarzyszką pod hasłem Prakseda. Drugą natomiast jest

Potencjana, dziewica hiszpańska. Jej kult opiera się na podstawach bardzo kruchych. Odkryto mianowicie w XVII stuleciu napis: Hic iacet corpus S. Potentianae i odniesiono go do jakiejś świętej pustelnicy. Miała żyć w VII albo - jak chcą inni - w XII i XIII wieku. Pochodziła rzekomo z Andújar, z okolic Jaén. Dość, że kardynał Baltazar de Moscoso y Sandoval przeprowadził w 1628 r. tzw. rekognicję szczątków, a w 1640 r. konsekrował sanktuarium dla uczczenia świętej. Kult zaaprobował Urban VIII. Potencjanę wspominano 15 kwietnia.