Ratold

Imię pochodzenia germańskiego, złożone z członów: rad- / rat- 'rada' i -wald / -walt (goc. waltan) 'władać, panować'. Na gruncie germańskim występuje w formach: Ratold, Raduald, Radoald, Ratolt.

W Polsce znane od 1397 r. w formach: Ratold, Ratholdus i w zdrobnieniu Ratoltek.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Ratoldus, Rataldus, niem. Ratold, Rathold, Raduald, Ratolt, wł. Ratoldo, Rataldo.

Ratold, pustelnik z Tyrolu. Pochodził z Aibling, pod Rosenheim, w Górnej Bawarii. Tęskniąc za samotnością, opuścił rodzinę i po 900 r. osiadł w parowie na północ od Schwaz (Tyrol). Wzniósł tam kapliczkę i dedykował ją św. Jerzemu. Potem przedsięwziął pielgrzymkę do Rzymu i Composteli. Wyświęcono go tam na kapłana. Wrócił z obrazem Matki Boskiej Bolesnej. Gdy znalazł towarzyszy, założył osiedle eremickie, które później przeobraziło się w benedyktyńskie opactwo. Innocenty II zatwierdził fundację w 1138 r. Z uwagi na klęski żywiołowe (pożary, lawiny) opactwo przeniesiono następnie do doliny Innu (dziś Fiecht bei Schwaz). Wspomnienie Ratolda obchodzi się 2 listopada.