Rodobald (Rotobald)

Imię pochodzenia germańskiego, złożone jest z członów: hruot- / rod- / rot- 'sława' i -bald 'odważny, śmiały, zuchwały'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Rodobaldus, Rotobaldus, ang. Rodobald, niem. Rodobald, Rodebald, Hrodobald, wł. Rodobaldo.

Rodobald (Robald) II Cipolla. W Pawii był najpierw archidiakonem. W 1230 r. został tamże biskupem. Zasłynął z działalności charytatywnej i z surowości obyczajów. Do diecezji ściągał dominikanów, franciszkanów, walumbrozjanów i innych. W 1233 r. powołał do życia Compagnia dello Spirito Santo. W trzy lata później ukończył katalogowanie relikwii znajdujących się na terenie diecezji. Przeciw Fryderykowi II ogłosił krucjatę i w tym celu w diecezji ustanowił dziesięcinę. Z tych powodów przez jakiś czas więzili go gibelinowie z Pizy. Potem jednak usiłował pośredniczyć między Fryderykiem II a Innocentym IV. Zmarł 12 października 1254 r. W 1579 r. dokonano translacji do krypty w katedrze.