Rogacjan

Jest to imię pochodzenia łacińskiego, pierwotnie cognomen Rogatianus i Rogatiana (dla kobiety) utworzone za pomocą częstego w tej funkcji przyrostka -ianus, od wcześniejszego cognomen Rogatus, Rogata 'uproszony, wymodlony'. Otrzymywało takie imię dziecko bardzo oczekiwane przez rodziców.

W Polsce jest to imię mało używane.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Rogatianus, fr. Rogatien, niem. Rogatian, wł. Rogaziano.

Święci, którzy nosili to imię, nigdy nie występują oddzielnie, ale w grupie z innymi męczennikami. W grupie na przykład męczenników z Abiteny, której przewodzi Saturnin, wspomina się trzech Rogacjanów. Innego Rogacjana przedstawiliśmy pod hasłem Donacjan. Pominiemy natomiast tego, którego Martyrologium Rzymskie wspominało razem z Kastorem pod 28 grudnia; mieli być męczennikami afrykańskimi, ale nic o nich nie wiadomo, a imię Rogacjan było może przeinaczeniem imienia Rogacja lub Rogat, por. Com. mart. rom. 605. Zwięźle prezentujemy tutaj świętego, który w martyrologium również nie występuje sam:

Rogacjan i Felicissimus. W Martyrologium Hieronimiańskim stał na czele całej grupy bliżej nie znanych męczenników afrykańskich. Jego i Felicissima utożsamił Ado z tymi chrześcijanami kartagińskimi, o których napomykał w swych listach św. Cyprian. Wedle tych napomknień Rogacjana albo raczej Rogata wolno uważać za kapłana, który gminie kartagińskiej przewodził pod nieobecność skazanego na wygnanie Cypriana. Potem jego także uwięziono. Nic nie wskazuje jednak na to, by poniósł śmierć męczeńską. Martyrologium Rzymskie, idąc za Adonem, wspomina go w dniu 26 października.