Rotruda (Otruda)

Imię pochodzenia germańskiego, złożone z członów: hrot- / hruot- / hruod- 'sława' i -trud 'wierny, wierna'. Pierwszym członem może być też element -d- / -t- 'majątek dziedziczny, dziedzictwo'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Rotrudis, Otrudis, Ortrudis, fr. Rotrude, niem. Rotrudis, Ortrudis, wł. Rotruda.

Włosi wymieniają Rotrudę razem z dwiema innymi dziewicami z Bobbio, ale są to święte ledwo wspominane, prawie zupełnie nie znane, pozbawione czci, która przejawiałaby się w pobożności ludowej, literaturze lub w sztuce. Bardziej już czczoną była:

Rotruda (Otruda) z Andres. Jej kult zainicjował opat Wilhelm z Andres (+ 1234), który także w swojej Kronice przekazał, że w 1084 r. odkryto grób świętej i dokonano elewacji jej relikwii. Rotrudę utożsamiał wtedy z ksienią z Maubeuge (Ryktrudą), co w istocie mało prawdopodobne. Potem wysunięto hipotezę, że była córką Karola Wielkiego, którą obiecano wydać za Konstantyna, przyszłego władcę Bizancjum; wydalono ją ze dworu, gdy spostrzeżono, że oczekuje nieślubnego dziecka. Wkrótce po elewacji Rotrudy napisano jej żywot, ale jest on równie nieprawdopodobny jak wspomniane przypuszczenia. Wolno w końcu wyrazić podejrzenie, że wszystko to miało na celu obronę jakichś posiadłości klasztornych. Wspomnienie obchodzono w dniu 22 czerwca.