Rygomer

Imię pochodzenia germańskiego, oboczna forma imienia RYCHMIR.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Rigomerus, Ricomerus, Ricomarus, Rigomarus, Richmerus, ang. Rigomer, fr. Rigomer, Rigom-re, Rimay, Rigomé, wł. Rigomero.

W literaturze hagiograficznej spotykamy dwóch wyznawców o tym imieniu. Jednego z nich, domniemanego biskupa z Meaux z VI wieku, możemy tu pominąć; wiadomości o nim są nikłe, a świadectwa kultu bardzo późne (XI w.).

Rygomer i Tenestyna, pustelnicy. Oni także znani są tylko z żywotów bardzo późnych (X-XI w.). Rygomer miał być wędrującym misjonarzem, który zasłynął z tego, że energicznie niszczył symbole i miejsca pogańskiego kultu, a równocześnie uzdrawiał chorych i dokonywał cudownych czynów. Dzięki temu u łoża pewnej kobiety, którą uleczył, spotkał jej córkę Tenestynę. Napomniał ją, a wtedy ona porzuciła swego narzeczonego, który ze skargą zwrócił się do Childeberta (511-558). Król, ujrzawszy cud zdziałany przez Rygomera, oddalił jednak skargę, a Rygomerowi i Tenestynie podarował ziemie, na których mogły powstać klasztory. Rygomer osiadł wówczas w Souligné-sous-Ballon, a Tenestyna u bram Le Mans. Rygomer zmarł 24 sierpnia bliżej nie określonego roku. Do lokalnych martyrologiów wpisano go pod dniem 14 sierpnia. W 1521 r. do wspomnienia o nim dołączono Tenestynę.