Seleukos

To imię pochodzenia greckiego: Séleukos 'gorący, zapalczywy'. Dobrze znamy je z historii starożytnej - jako należące do jednego z diadochów Aleksandra Macedońskiego, założyciela dynastii Seleucydów.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Seleucus, Seleucius; gr. Séleukos, Seleukos, fr. Seleuque, wł. Seleuco.

Co najmniej sześć razy imię to pojawia się w synaksariach i martyrologiach. Tutaj pominiemy te wzmianki, które widnieją pod 23 maja, 17 września i 24 marca. O wspominanych w tych dniach męczennikach nic zgoła nie wiadomo; pojawia się natomiast przypuszczenie, że niektóre z zapisów powstały przez nieuwagę kopistów, którzy nazwę miejscową wzięli za imię własne. O jednym z Seleukosów mówić będziemy pod hasłem Stratonika.

Seleukos i towarzysze, męczennicy z Ancyry. Pod 15 września znaleźli się zarówno w Breviarium syriacum, jak i w Martyrologium Hieronimiańskim. Jednakże towarzysze Seleukosa inaczej są w tych dokumentach określani. Próbowano zestawić z nimi zapisy z Martyrologium Hieronimiańskiego pod tym samym dniem, ale z lokalizacją w Tomi, oraz z synaksarium konstantynopolitańskiego pod dniem 13 września, ale z lokalizacją w Galacji. W świetle tego wszystkiego przyjmuje się hipotetycznie, że towarzyszami Seleukosa byli Walerian (Walery) Makrobiusz i Gordian.

Seleukos, męczennik z Cezarei Palestyńskiej. W dziełku o męczennikach palestyńskich dość sporo przekazał nam o nim Euzebiusz. Pochodził z Kapadocji. Służył w doborowych oddziałach armii i z czasem został oficerem wyższej rangi. Gdy go usunięto z wojska, -stał się gorliwym zwolennikiem ascezy religijnej-. Celował też w uczynkach miłosierdzia. Życie ukoronował męczeństwem, którego dostąpił tuż po śmierci Porfiriusza, a razem z Pamfilem, w dniu 16 lutego 310 r.