Solutor

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen, którego podstawę stanowi wyraz pospolity solutor 'ten, kto otwiera, rozwiązuje'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac., ang., niem. Solutor.

W Martyrologium Rzymskim imię występowało dwukrotnie, pod dniami 13 i 20 listopada, w obydwóch wspomnieniach w towarzystwie innych. Ale w istocie chodzi o tego samego męczennika, o którym mówiliśmy już pod hasłem Oktawiusz, Solutor (Salwator) i Adwentor: por. Com. mart. rom. 519 i 535.