Suran

To imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen od nazwy miejscowej Sura. Suranus to 'pochodzący z Sury lub tam zamieszkały: surańczyk'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac., ang., niem. Suranus.

Suran, opat. W Martyrologium Rzymskim widniał pod 24 stycznia. Znalazł się tam nie dzięki wczesnym oznakom kultu, ale z inicjatywy Baroniusza, który czytał o nim w Dialogach (IV, 23) Grzegorza Wielkiego. Jest to jedyne źródło do poznania opata. Kierował on klasztorem w Sura (Sora), w Lacjum. W czasie najazdu Longobardów uciekinierom rozdał całą majętność klasztoru. Gdy już niczego nie miał, nadeszli sami najeźdźcy i zażądali odeń złota. Wymawiającego się, że niczego nie posiada, zaprowadzili potem na porośniętą lasem górę i tam mieczem zabili.