Swentibold

Imię pochodzenia germańskiego, złożone z członów: swent- / swint- / swind 'waleczny, mężny' i -bold 'odważny, zuchwały'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Sventiboldus, niem. Zwentibold.

Swentibold, król Lotaryngii. W 895 r. król Franków Wschodnich Arnulf utworzył królestwo Lotaryngii. Jego tron obsadził swym ukochanym synem z nieprawego łoża, Swentiboldem. Wkrótce zraził on do siebie wielu wielmożów. W r. 897 lub następnym jeden z wygnanych hrabiów zwrócił się o pomoc do Karola III Prostego, a ten najechał Lotaryngię. Po stronie Swentibolda stanęli nieliczni tylko. Potem pretensje do tronu lotaryńskiego zgłosił Ludwik Dziecię, syn Arnulfa. Rozgorzała walka, a czasie której Swentibold poległ pod Susteren. Stało się to 13 sierpnia 900 r. Córki zmarłego, które były przełożonymi klasztoru w Susteren (w Limburgii Holenderskiej), pochowały z uszanowaniem ciało ojca w swym kościele, a potem zapewne rozniecały także jego kult.