Tetryk

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen, w którego funkcji użyty został

wyraz pospolity tetricus 'pochmurny, ponury, posępny'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Tetricus.

W hagiografii galijskiej spotykamy dwóch biskupów tego imienia, otaczanych czcią należną świętym. Przedstawiamy zwięźle obydwóch:

Tetryk, biskup Langres. Był synem Grzegorza z Langres i jego następcą. Na stolicy biskupiej zasiadał w latach 539 (540) - 572 (573). Uczestniczył w kilku synodach: orleańskim (549), paryskim (557) oraz w Troyes (565). Zbuntowanemu synowi Chlotara I zapewnił azyl. Był zdecydowanym przeciwnikiem symonii i trwonienia dóbr kościelnych. Zmarł 18 marca 572 lub 573 r. Napis nagrobny ułożył dlań Wenancjusz Fortunat, a Grzegorz z Tours, którego był wujem, zwał go błogosławionym lub świętym. Wspomnienie obchodzono w dniu 20 marca.

Tetryk, biskup Auxerre. Najpierw był benedyktyńskim mnichem. W Saint-Germain został opatem. Dopiero stamtąd powołano go na stolicę biskupią w Auxerre. Rządził na niej w latach 692-707. W 695 r. wydał przywilej dla Sainte-Colombe, a w cztery lata później podpisał przywilej Agerarda z Chartres. W dniu 18 marca 707 r. zamordował go archidiakon Regenfryd. Wspomnienie obchodzono w dniu 6 czerwca.