Tomaida

Imię pochodzenia greckiego, od nazwy miasta Tomeis, Tómis.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Tomaida, gr. Tómeid-.

Święta tego imienia pojawia się w Martyrologium Rzymskim pod dniem 14 kwietnia. W synaksariach widnieje ponadto inna jeszcze Tomaida. Przedstawimy zwięźle obydwie.

Tomaida, męczennica z Aleksandrii. Gdy miała osiemnaście lat, poślubiła pewnego rybaka. Teść, który mieszkał w tym samym domu, zapłonął ku niej pożądaniem i próbował ją zniewolić. Stawiła zdecydowany opór. Przebił ją wówczas mieczem, po czym oślepł. Gdy zastano go później przy trupie synowej, przyznał się do zbrodni i został skazany na ścięcie. Miało się to stać w 476 r. Ciało młodej kobiety pochowano na cmentarzu mnichów, potem przeniesiono do Konstantynopola.Żywot męczennicy czystości napisał podobno Daniel Scetiota. Wspomnienie obchodzono 14 kwietnia.

Tomaida z Lesbos. Pochodziła z tej wyspy, ale wychowywała się w Konstantynopolu, dokąd przeprowadzili się jej rodzice, Michał i Kale. Gdy miała dwadzieścia cztery lata, wyszła za niejakiego Stefana, ale na skutek brutalności męża szczęśliwą w tym małżeństwie nie była. Gdy ojciec zmarł, matka została mniszką, potem przełożoną klasztoru, zwanego Mikra Romaiu. Tomaida tymczasem cierpliwie znosiła humory męża, odwiedzała kościoły, zajmowała się chorymi. Zmarła, mając trzydzieści osiem lat. Pochowano ją w westibulu wspomnianego klasztoru. Wkrótce potem dokonujące się tam uzdrowienia sprawiły, że kult nieszczęśliwej mężatki nabrał sporego rozgłosu. Życie tej świętej przypada na X stulecie. Jej wspomnienie obchodzono w dniu 3 czerwca.