Torpes

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen, na bazie czasownika pospolitego torpeo, - ui 'być bez ruchu, odrętwieć'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac., ang., niem. Torpes.

Hagiografowie wymieniają dwóch świętych tego imienia. Ten, którego wspominano we Fréjus (na Lazurowym Wybrzeżu), objęty był tym samym kultem, co Maksyma z Callieu; do notatki o tej świętej odsyłamy więc czytelnika. Drugim jest

Torpes, męczennik z Pizy. Pasja z VI stulecia prezentowała go jako oficera z dworu Nerona. W pobliżu Pizy miał go ochrzcić mnich Antoni. Gdy zorientowano się, że został chrześcijaninem, stawiano go przed sędzią Satellikiem. Wedle jednej wersji pochodził z Hiszpanii; mniemanie mogło się wziąć stąd, że Torpesa pomylono z dziewicą Treptes czczoną 4 maja w Ecija. Natomiast wedle innej wersji do Italii przybył z Prowansji; wspominaliśmy powyżej, że w diecezji Fréjus - a dokładniej w Saint-Tropez - czczono jakiegoś bliżej nie rozpoznawanego Torpesa. Pomieszanie lub podwojenie kultu jest tu zjawiskiem, którego wykluczać nie możemy. Dość, że w Pizie męczennika czczono w VII i VIII w. Wspomnienie przypadało na 29 kwietnia.