Trumwin

Imię pochodzenia germańskiego, anglo-saskiego, o znaczeniu 'przyjaciel tronu'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Trumvinus, ang., niem. Trumwin.

Trumwin, biskup Piktów. Kiedy Egfryd (Eckfrith), król Northumbrii (670-685), na obrzeżach swego państwa pokonał Piktów, dla skonsolidowania ich kraju z własnymi posiadłościami ufundował nowe biskupstwo. Objął je Trumwim, który pochodzić miał ze Szkocji lub z Irlanii. Sakrę przyjął w 681 r. z rąk św. Teodora z Canterbury. Uważano go później za pierwszego biskupa Withornu i Galloway. W czasie krótkich rządów biskupich kierował równocześnie klasztorem w Aberconr. W 684 r. uczestniczył w synodzie oznaczanym nieraz jako synod w Alne. Ze śmiercią króla skończyło się jego władztwo na północy. Trumwin musiał wtedy opuścić opactwo i ujść na południe. Schronił się u ksieni klasztoru w Streanshalch. Tam około 700 r. zmarł. Wspominano go w dniu 10 lutego.