Tryfon

Imię pochodzenia greckiego Tryph-n utworzone od rzeczownika tryph- 'swawola, rozpasanie'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Tryphon, gr. Tryphon, ang,. niem. Tryphon.

Tryfon, męczennik. W Martyrologium Rzymskim widnieje pod dniem 10 listopada razem z Respicjuszem i Nimfą. Ci ostatni są bardzo problematyczni, w każdym razie z Tryfonem zespolono ich sztucznie. On zaś sam wcześnie czczony był w Sampsados, małej miejscowości położonej w pobliżu Apamei, we Frygii, ale znano go też gdzie indziej, a w

Konstantynopolu cesarz Justynian wybudował ku jego czci kościół. Potem obwołano go też patronem dalmatyńskiego Kotora, dokąd zawędrowały jego relikwie. W IX stuleciu powstał pod jego wezwaniem kościół na rzymskim Campo Marzio. Mimo tego rozległego kultu trudno ustalić, w jakim to terminie należałoby obchodzić jego dies natalis. Martyrologium Hieronimiańskie wspomina go 3 lipca, a synaksarium Konstantynopolitańskie i marmurowy kalendarz z Neapolu 1 lutego. Prawdopodobnym jest dzień 2 lutego, który posiada grecka pasja, ale który kolidował ze świętem Oczyszczenia. Wspomniana grecka pasja zbyt przypomina Martyrium Polycarpi i inne pomniki wczesnej hagiografii, aby jej można zawierzyć. Miał zginąć w Nicei, a pochowano go w Sampsados. Natomiast pasja łacińska jest swobodną przeróbką pasji greckiej.

Tryfon, patriarcha konstantynopolitański. Na stolicę patriarszą wstąpił jako świątobliwy mnich z Azji Mniejszej w 943 r., a więc po śmierci Stefana II. Jego rządy od razu stanęły pod znakiem zapytania. Wiadomo było, że Roman I Lekapenos na patriarszy tron przeznaczył swego syna, Teofilakta, i że niecierpliwie czeka, aby ten, będąc jeszcze małoletnim, mógł objąć to wysokie stanowisko. W rzeczy samej cesarz już po kilku miesiącach zaczął wywierać na Tryfona naciski mające skłonić go do rezygnacji. Patriarchę oskarżano też o nieuctwo, co było najzwyklejszą potwarzą. Wreszcie nolens volens Tryfon ustąpił (945) i na powrót zamknął się w klasztorze. Wkrótce potem życie zakończył. Jego ciało sprowadzono później do stolicy i tam godnie pochowano. Wpisano go ponadto do menei i synaksariów. Wspomnienie przypadało na 19 kwietnia.

Tryfon z Wiatki (Wjatskij). Zrazu był mnichem w jednym ze starych klasztorów. Potem powędrował na północ i nad rzeką Wiatką, w pobliżu miasta o tej samej nazwie wybudował kościół pod wezwaniem Matki Boskiej Wniebowziętej. Klasztor, który tam równocześnie powstał, nazwano potem jego imieniem (Trifonov-Peczensgij). Święty zmarł 8 października 1612 lub 1613 r.