Utto

Imię pochodzenia germańskiego, genetycznie oboczna forma OTTONA.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Utto, Utton, ang. Utto, niem. Utto, Otto, Odo.

Utto, opat z Metten. Był prawdopodobnie mnichem w Reichenau, bo jego imię widnieje na liście członków tamtejszego bractwa. W Metten został pierwszym przeorem. Podtrzymywał kontakty z uczestnikami synodu w Dingfling (772) oraz z opactwem św. Piotra w Salzburgu. Dzięki usługom jakie oddał, w 792 r. uzyskał dla swego opactwa uprzywilejowany tytuł opactwa Rzeszy. Kiedy zmarł, nie wiemy. Jego wspomnienie obchodzono w dniu 17 stycznia, a grób stał się celem dość licznych pielgrzymek. Pius X zaaprobował jego kult w 1909 r.