Wincencjan

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Vincentianus, ang. Vincencianus, fr. Vincentien, Viance, niem. Vinzenzianus, wł. Vincenziano.

Wincencjan, eremita. Pochodził podobno z Anjou. Kiedy osierocili go rodzice, na prośbę Dezyderego, biskupa z Cahors, przyjął go na wychowanie książę Akwitanii. Opiekun chciał go potem ożenić, ale Wincencjan odmówił i naraził się na gniew protektora. Uszedł następnie w okolice Limousin i oddał się życiu pustelniczemu. Zmarł około 672 r. W diecezji Tulle, gdzie go czczono jako Saint-Viance, wspominano go zawsze w dniu 2 stycznia i tak też jest w nowym Martyrologium Rzymskim.