Wodoald

Imię pochodzenia germańskiego, złożone z członów: wod- / wut-, od imienia boga Wodana, Wotana (Odyna), i -wald (swn. waltan) / -old 'panujący, rządzący'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Vodoaldus, Odoaldus, Vodoalus, ang., niem. Wodoald, fr. Voué, Voël, wł. Vodoaldo, Odoaldo.

Wodoald ze Soissons. Pochodzić miał ze Szkocji. Na kontynent przybył podobno jako kapłan razem ze swoim sługą Magnebertem. Jako misjonarz przemierzył rozmaite okolice, potem za zgodą miejscowej ksieni osiadł w rekluzji przy klasztorze mniszek w Soissons. Gdy po pewnym czasie doszło do jakiegoś nieporozumienia z ksienią, znów chwycił za kij pielgrzymi i kontynuował swe wędrówki dla Chrystusa. Myślał także o powrocie do ojczyzny, ale statek, na który wsiadł, ugrzązł na mieliźnie u brzegów Francji. Wrócił wówczas do Soissons i znów żył w rekluzji. Zmarł podobno 5 lutego około 720 r. W Soissons wspominany jest po dzień dzisiejszy.