Wotus

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen powstałe na bazie czasownika voveo, vovi, votum 'ślubować, uroczyście przysięgać'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac., ang., niem. Votus, wł. Voto.

Wotus i Feliks. Legendę o tych dwóch braciach z Saragossy spisano późno. Żyli pod panowaniem Maurów, ale byli ludźmi bardzo zamożnymi. Wotus w czasie polowania odkrył podobno grób i inskrypcję poświęconą pustelnikowi Janowi z Antarés. Poruszyło go to do głębi, wobec czego rozsprzedał swe dobra, uwolnił poddanych, a potem razem z bratem usunął się do eremu. W San Juan de la Pe-a, w Aragonii, gdzie około 757 r. mieli zakończyć życie, wybudowano najpierw małe oratorium; później powstanie tu słynne opactwo. Wspomnienie obchodzono 29 maja.