Zebinas

Imię pochodzenia greckiego - Dzebinas o znaczeniu 'sługa, niewolnik'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac.: Zebinas, Zebina, gr. Dzebinas, wł. Zebinas, Zebino.

Hagiografowie mówią o trzech grupach świętych, pośród których pojawiają się mężowie tego imienia. Dwie z nich tutaj przedstawimy.

Zebinas, Łazarz, Maruta i tow., męczennicy perscy. Grecka pasja mówi, że Jonasz i Barachizjusz, przybywszy do Hubaham, dowiedzieli się o uwięzieniu grupy chrześcijan, w tym Zebinasa (Sembaitę lub może - wedle źródłosłowu ormiańskiego - Sembeta). Chrześcijan było dziewięciu. Pochwycono ich rzekomo na mocy dekretu Sapora II (310-380). Pasja poprzestaje na stwierdzeniu, że zginęli śmiercią męczeńską. Wedle tradycji greckiej, miało się to stać w dniu 27 marca, natomiast Jonasz i Barachizjusz zginęli podobno w dwa dni później. Ani greckie tłumaczenie, ani też jego syryjski pierwowzór nie dostarczyły jednak innych danych na ustalenie miejsca i czasu męczeństwa. Pisma nasuwają poważne wątpliwości i dlatego dla znawców literatury tego okresu za wiarogodne nie uchodzą. Zresztą wspominaliśmy już o tym pod hasłem Jonasz i Barachizjusz.

Zebinas, Polichroniusz, Mojżesz i Damian, pustelnicy syryjscy. Teodoret z Cyru poświęcił im w swej Historii mnichów syryjskich cały 24. rozdział. Mówił w nim najpierw o Zebinasie, który był pierwszym w tej grupce sławnych wtedy ascetów. Życie pustelnicze wiódł w dolinie Azaz, w północnej Syrii, niedaleko górnego biegu rzeki Afrin. Gdy umarł, pochowano go w Kittika, miejscowości, której nie zdołano zidentyfikować (może Šeih Rih, koło Niary). Jego ciało złożono w pobliżu relikwii męczenników z czasów Sapora II, które sprowadzono z Persji. Uczniem Zebinasa był Polichroniusz, i on również miał uczniów: Mojżesza i Damiana. Teodoret wiele opowiedział o cnotach owych mężów i cudach, jakie się dokonały za ich przyczyną. Gdy pisał swą Historię (444), Zebinas już nie żył; żyli natomiast trzej pozostali asceci. Do synaksariów wpisano wszystkich pod dniem 23 lub 24 lutego.