400 lat obecności bernardynek w Wieluniu

Siostry Bernardynki od 400 lat obecne są w Wieluniu. Z tej okazji w kościele klasztornym pw. św. Mikołaja. rozpoczęły się obchody Wielkiego Jubileuszu 400 lat obecności zakonu w ziemi wieluńskiej.

Zgromadzenie zakonne sióstr bernardynek sprowadziła do Wielunia Anna Koniecpolska, wojewodzina sieradzka i starościna wieluńska, która po śmierci swojego męża Aleksandra postanowiła przywdziać habit zakonny. 7 września 1612 roku zgodę na fundację klasztoru zatwierdził arcybiskup gnieźnieński Wojciech Baranowski. Siostry przybyły do Wielunia z Warszawy 13 października 1613 roku.

Fundatorka bogato uposażyła klasztor, zakupując dla niego część majątku Kowale pod Praszką oraz wsie Ganę, Gaszyn, folwark Zawisnę i inne dobra. W latach 1656-1730 budynki klasztorne uległy częściowemu zniszczeniu na skutek pożarów. Natomiast w okresie panowania pruskiego odebrano zakonnicom należące do niech dobra ziemskie.

W latach zaborów zamknięto nowicjat, jednakże na skutek tego, że kierowano tu Bernardynki z innych kasowanych konwentów, (m.in. w 1898 roku z łowickiego) konwent wieluński przetrwał do ukazu tolerancyjnego z 1905 r.

W okresie okupacji hitlerowskiej zakonnice wysiedlono z klasztoru, a budynek przejęli Niemcy. W 1945 r. siostry bernardynki powróciły do klasztoru.