Katedra Notre Dame ma już 850 lat

Katedra Notre Dame w Paryżu obchodzi jubileusz 850-lecia istnienia. Jubileuszowe uroczystości rozpoczną się jutro wieczorem uroczystą liturgią po przewodnictwem kardynała André Vingt-Trois.

Swoją obecność na otwarciu roku jubileuszowego zapowiedzieli minister spraw wewnętrznych Manuel Valls, burmistrz Paryża Bertrand Delanoë oraz inni przedstawiciele życia społecznego i kościelnego. Patronat nad jubileuszem objął prezydent Francji François Hollande.

Katedra Notre Dame, którą odwiedza rocznie 14 milionów osób, należy do najczęściej zwiedzanych monumentów Europy. Z okazji jubileuszu planowane są w ciągu roku różne wydarzenia. Już 12 grudnia po Mszy św. zostanie poświęcona "droga jubileuszowa" na placu przed świątynią. Ta "droga" prowadzi przez historię katedry, pokazuje także jej atrakcje artystyczne. Ekspozycja będzie czynna do połowy listopada 2013 r.

W styczniu wyemitowane zostaną dwa okolicznościowe znaczki pocztowe. Ponadto katedra otrzyma nowe dzwony, które zostaną poświęcone w lutym przyszłego roku, a zabrzmią po raz pierwszy w przeddzień Niedzieli Palmowej. Natomiast w maju 2013 , kiedy obchodzony jest światowy dzień muzyki organowej, ukończona zostanie konserwacja "Grand Orgue" - katedralnych organów. We współpracy z władzami miejskimi Paryża planowane są też koncerty, wystawy i sesje.

Budowę katedry Notre Dame rozpoczął w 1163 r. biskup Paryża Maurice de Sully. Wzniesiono ją na wyspie na Sekwanie, zwanej Île de la Cité, na śladach po dwóch kościołach powstałych jeszcze w IX w. Budowa katedry trwała ponad 180 lat. W czasie Rewolucji Francuskiej katedra została przekształcona w "Świątynię Rozumu", potem służyła jako magazyn win. Dopiero w 1802 r. cesarz Napoleon przywrócił ją celom sakralnym.

Znajdująca się w opłakanym stanie katedra stała się miejscem akcji powieści "Dzwonnik z Notre Dame" Victora Hugo, wydanej w 1831 r. Wkrótce potem świątynia doczekała się pieczołowitego remontu.

W skarbcu katedralnym znajduje się relikwiarz krzyża świętego, który był obecny przy koronacji królów Polski poczynając od czasów Władysława Jagiełły. Stanowił on część skarbca koronnego, który w 1669 r. wywiózł bezprawnie po abdykacji król Jan II Kazimierz.