Duch Święty - nauczyciel pokoju i piękna

Gdy na przełomie maja i czerwca piękno stworzonego świata w naszej ojczyźnie dochodzi do swoistego apogeum - Kościół żyje oczekiwaniem na Zesłanie Ducha Świętego - Twórcy tego piękna.

W naszej polskiej tradycji uroczystość ta nosi nazwę Zielonych Świąt. Zieleń - kolor nadziei - przywołuje całą swą naturalną mocą, ludzkiego ducha do ponownego zwrócenia się w stronę tego, co w nim najgłębsze - do pragnienia świętości czyli budowania piękna w sobie i wokół siebie. Ta wprost narzucająca się uroda świata na właściwy sobie sposób wychwala swego Stwórcę i modli się kolorami, głosami, zapachami przyzywając człowieka do odnowy życia duchowego przez modlitwę.

Duch Święty chce niejako wzruszyć tchnieniem piękna, ludzkiego ducha. Daje znać o sobie w swej najprostszej i najpowszechniejszej zarazem postaci -modlitwie, którą pragnie wyzwolić z ludzkiego serca. Ileż nadziei może przynieść współczesnym ludziom wraz z modlitwą Ten, który jest naszym Pocieszycielem i Obrońcą.

W modlitwie objawia się On przede wszystkim jako Dar, przychodzący z pomocą naszej słabości: "Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami".

Bł. Jan Paweł II pisał w encyklice "Dominum et Vivificantem": „Duch Święty nie tylko sprawia, że się modlimy, ale prowadzi nas wewnętrznie na modlitwie, uzupełniając naszą nieumiejętność modlenia się"/.../Modlitwa staje się za sprawą Ducha Świętego coraz dojrzalszym wyrazem nowego człowieka, przez którą uczestniczy w życiu Boga."

W czasie poprzedzającym Zielone Święta Duch Święty Ożywiciel daje człowiekowi umiejętność zatrzymania się przez tę wyjątkową zdolność jaką nosi w sobie, a jest nią zdumienie i podziw dla piękna. Duch Święty woła poprzez nie: Popatrz na piękno świata! Zatrzymaj się i pomyśl dokąd idziesz albo raczej pędzisz! Wróć do modlitwy i żyj godnością dziecka Bożego w radości i pokoju pomimo niepokoju jaki niesie współczesny świat.

Bł. Ojciec Św. Jan Paweł II pisze jeszcze we wspomnianej encyklice: "W doświadczeniu groźnego upadku duchowego człowieka - osoby i wspólnoty jakby wiedzione wewnętrznym zmysłem wiary, szukają mocy, która zdolna jest człowieka wyzwolić od siebie samego, z jego błędów i pomyłek, które czynią szkodliwymi nawet jego osiągnięcia. I tak odkrywają oni modlitwę, a w niej objawia się Duch, który przychodzi z pomocą naszej słabości. W ten sposób czasy, w których żyjemy, zbliżają wielu ludzi do Ducha Świętego przez powrót do modlitwy".

Obyśmy i my byli w gronie tych ludzi, którzy potrafią otworzyć się na tchnienie Ducha Ożywiciela i zatrzymać się, uspokoić swe sumienia, umysły i serca. Obyśmy potrafili uwierzyć, że nasz Obrońca potrafi więcej niż mniemamy czy rozumiemy, że zna nasze biedy i dokonuje cudów przemiany nieurodzaju dusz ludzkich w urodzajne pola łaski i świętości.